Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά...κι αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της,έκανε κούνια στα κλαδιά της,σκαρφάλωνε στον κορμό της...κι μηλιά ήταν ευτυχισμένη.Μα το αγόρι όσο μεγάλωνε τόσα περισσότερα ζητούσε από το δέντρο και το δέντρο έδινε,έδινε,έδινε αδιάκοπα. Είναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη.
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Σελ Σιλβερστάιν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου